Zło
Oto stoimy nad ziemią tragiczną.
Pobojowisko dymi odwarem strzaskanych wspomnień i snow.
Lepkimi krwia pytaniami
zdejmujemy hełmy przyrosłe do głów.
Głowy -czerwone róże przypniemy hełmom pokoleń.
Widzę: czas przerosły kitami dymów,
widzę czas: akropol zarosły puszczami traw
Rzuć się, ostatni kainie, na ostatniego abla, dław!
Wracając z pogrzebu ostatniego człowieka, jak wyzwanie
rzucam przygarść powietrzną -skowronka- w niebo
i ziemię ronię jak łzę nad wszechświatem.
Zło... -sami je sobie budujemy, a media utwierdzają nas w przekonaniu, że jesteśmy bezwzględnymi i okrutnymi maszynami -do zabijania... . Przecież tak naprawdę, to nie mieszka w nas zło... tylko dobro, które powinno się rozwijać i emanować z Nas... . Nie dajmy sobie wpoić dłupich pojęć, które wcale nie zawiarają prawdy...
Dodaj komentarz