7 lat później

Znalazłam tego bloga jakiś czas temu. W odmętach internetu, pogrążona we własnych myślach uświadomiłam sobie, że go kiedyś miałam. Byłam w kompletnym szoku, że wszystkie moje przemyślenia spisywane w tak newralgicznych momentach mojego życia nadal tutaj są. 

Zakurzone, pokopane, rozszarpane...

Może to jakiś sposób na autoterapie. Układanie swoich myśli i spisywanie ich w miejscu, w którym nikt Cie nie zgnoi. 

Bo wydawało by się, że jesteś miejscem opuszczonym.

Wydawałoby się, że po tylu latach dojrzałaś, poukładałaś sobie życie i powinnaś być pewnie szczęśliwą mężatką (ha, ha)

Ale się okazuje, że nie koniecznie.

Jeszcze tu wrócę.